این منتقد سینما در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: ندانم کاری و نداشتن سازوکار مناسب اکران و اختلاف ها، رابطه ها، فشارها و رقابت ها در بالا و پایین سینمای ایران سبب شده قریب به ۲۰ فیلم اکران سینماهای کشور را رنگارنگ کنند. این در حالی است که از ۴۴ فیلم به نمایش درآمده در جشن پاره موسوم به فیلم فجر تنها ۲۰ فیلم تاکنون اکران شده و چندین فیلم دیگر هم پشت در اکران مانده اند. در میان فیلم های روی پرده که شامل انواع فیلم های به نسبت خوب، بد و متوسط اند شاید کمتر از ۶ فیلم حائز امتیازهای نسبی هنری، موضوعی و همسویی با سلیقه مخاطب باشند. مـتأسفانه از سوی دیگر ما شاهد اکران فیلم های پوچ، نازل، ضد مخاطب و بی محتوای بسیاری در سینما نیز هستیم.

آذین سپس با اشاره به جدیدترین اثر سینمایی فریدون جیرانی گفت: «خفه گی» ساخته فریدون جیرانی اثری نوآور در فرم و روایت است که با هوشیاری و نگاه خلاقانه سینمایی جیرانی در خدمت مضمون و محتوای آن قرار گرفته و از «خفه گی» اثری به نسبت دیدنی و غیرکلیشه ای ساخته است. «خفه گی» نمونه به نسبت مقبول یک اثر سینمایی است که سازنده اش کوشیده دچار تفریط و افراط در فرم گرایی نشود و با حفظ وحدت فرم و محتوا و گزینش روایت مناسب فیلمش را سینمایی کند.

وی ادامه داد: آنچه فیلم جیرانی را از سایر فیلم های مشابه فرم زده که نه تنها باعث ارتقای تولید فیلم ایرانی نمی شود که حتی به آن ضربه هم می زند شده است تعادل مناسب بین فرم و محتوا است. چنانچه جیرانی اندکی در این زمینه دچار لغزش سینمایی می شد «خفه گی» در چمبره خفه گی فرم گرایی نابود می شد. اما با این حال اگر این نوع نگاه در سینمای کشور ترویج شود ما با مشکلات بسیاری مواجه خواهیم شد.

این منتقد در ادامه گفت: «آزاد به قید شرط» اثری اجتماعی و متعهدانه از حسین شهابی است. فیلمی که گرچه برای تعریف داستان ساده خود قالب مناسبی پیدا نکرده و در مسیر در تکلف ساختاری افتاده و نتوانسته برای ساده گویی داستان فیلم روایت و ساختاری مناسب و هماهنگ خلق کند ولی در مجموع در گفتن حرف های قابل تأمل اجتماعی خود ناموفق نیست.

آذین خاطرنشان کرد: سوژه فیلم دوم حسین کندری چندان تازه نیست اما نوع نگاه او به مضامین فیلم و مناسبات شخصیت های داستان به ویژه کاراکتر صحرا اندکی از تکرار فاصله دارد. «شنل» تجربه ای به نسبت قابل قبول از ترکیب سینمای قصه گو و مینی مال است و مضامین و قصه اش بیش از کارگردانی و بازی ها تماشاگر را سرگرم و راضی می کند.

وی افزود: گرچه «شنل» به نسبت فیلم نخست سازنده اش سینمایی تر شده است و کارگردان در بازگویی داستان یک زن بی پناه پناهنده شده و توصیف ویژگی های شخصیتی او به توفیق رسیده است با این حال به دلیل تکرار این نوع مضامین در فیلم های مشابه و فضای غمبار و تلخش چندان با نیاز و خواسته روز مخاطب ایرانی همسو نیست چرا که مخاطبان سینما مدت ها است که از فیلم های تراژیک فاصله گرفته اند و انگیزه استقبال آن ها حتی از فیلم های به ظاهر خنده دار همین مسأله تلخ و عبوس بودن فیلم های به اصطلاح خانوادگی و اجتماعی است.

این مدرس سینمای کشور تأکید کرد: «زرد» به کارگردانی مصطفی تقی زاده یک فیلم متوسط و معمولی است که سازنده اش کوشیده نگاهی سلیقه ای به برخی مسائل اجتماعی داشته باشد که در کل از بازگویی رخدادهای قصه اش در بستر مسائل اجتماعی ناموفق نیست. این فیلم به رغم تلاش های سینمایی کارگردانش دچار ضعف در شخصیت پردازی و سطحی نگری اجتماعی است و یکی از امتیازهای اصلی آن می تواند بازی قابل پذیرش ساره بیات باشد. «زرد» در مسیر تولید فیلم های اجتماعی با تمام کاستی هایش از بسیاری از آثار این گونه قابل تأمل تر است.

وی سپس در رابطه با یکی از فیلم های کودک در حال اکران اظهار داشت: «قهرمانان کوچک» به کارگردانی حسین قناعت فیلمسازی که همچنان سینما را در گونه های مختلف تجربه می کند حاصل تلاش هدفمند کارگردانش را در تولید و ارائه اثری سرگرم کننده و جذاب برای مخاطبان کوچک و بزرگش به نمایش می گذارد. این فیلم در دوران نبود آثار کودک محور مناسب کودکان و نوجوانان و با توجه به ساختار جمع و جورش یک اثر سرگرم کننده و سالم سینمایی است که از طنز و شوخی هم بهره برده است و استقبال مخاطب از آن نشان دهنده قابل پذیرش بودن اش است.

آذین ادامه داد: هشتمین فیلم سینمایی پرویز شهبازی سینماگر متفاوت اندیش و متفاوت ساز سینما به نام «مالاریا» فیلمی سرد، تلخ و غم افزا است. این اثر سینمایی ماحصل تجربه این فیلمساز در مسیر فرم گرایی است که درست برخلاف فیلم «خفه گی» دچار افراط در توجه بیش از اندازه به فرم شده است. «مالاریا» گرچه در مضمون گاه تا مرز سیاه نمایی پیش می رود و چندان دارای انسجام تصویری و داستانی نیست و از فیلم جمع و جور و جذاب «نفس عمیق» شهبازی بسیار عقب تر است ولی در کل از نظر هنری فیلم چندان بدی نیست لیکن مضمون آزاردهنده آن چندان با سلیقه مخاطب امروزی هماهنگ نیست.

وی در خاتمه این گفتگو متذکر شد: آنچه تحت عنوان نگاه به ۶ فیلم سینمایی ارائه شد گرچه نمایشگر بضاعت موجود سینمای ایران نیست ولی نمایشگر بی بضاعتی مدیران سینما در نداشتن برنامه های مناسب برای تولید و به ویژه اکران فیلم های سینمای کشور است. امیدوارم به تدبیری جدی به جای اکران و تولید آثاری آفت زده بتوانیم شاهد تولید آثاری درخشان در سینمای کشورمان باشیم.